فروشگاه غیرفعال میباشد در حال حاضر تکمیل نیست خرید نفرمائید ..

فرمت فایل: ورد - Word  

( قابلیت ویرایش

تعداد صفحه : 17
مقدمه: چگونه بنويسيم كه خواننده از ابتدا تا انتهاي داستان همراه نويسنده حركت كند و نه تنها همراه نويسنده باشد كه با لذت و بدون اينكه يك لحظه كتاب را از خود جدا كند، پا به پاي نويسنده جلو رود. شخصيت هاي يك داستان چگونه پرورانده شوند كه خواننده احساس كند، شخصيت هاي خيالي داستان، افرادي هستند صاحب پوست، گوشت و خون كه حتي صداي نفس كشيدنشان شنيده مي شود و بعد از كنار گذاردن كتاب، آن ها را زنده تر از اطرافيان خود ببيند و آن گونه با دنياي كتاب ارتباط برقرار كند كه ارتباطش با محيط اطراف بريده شود. يكي از عواملي كه مخاطب با داستان ارتباط نزديكي برقرار مي كند، گفتگو است. حال اين گفتگوها يا گفتگوي شخصيت ها با يكديگر است يا گفتگوي دروني شخص با خودش. در روند داستان هر چه حضور نويسنده نامرئي تر باشد و خواننده با پيش روي داستان و يا گفتگوي شخصيت ها ارتباط وقايع را درك كند، داستان جذاب تر است. حال اين كه، گفتگوها چطور پرورده شوند، بسته به درك نويسنده از موقعيت افراد در اجتماع دارد نويسنده تازه كار نثرش يكدست است و تمام شخصيت هاي داستانش يك جور يا نامتناسب با موقعيت اجتماعي شان حرف مي زنند، همين امر مانع از آن مي شود كه مخاطب ارتباط نزديكي با داستان برقرار كنند. مقدمه: حسن عابديني در انتقاد از داستان هاي علي محمد افغاني اين گونه مي نويسد: «شخصيت ها به شيوه اي رئاليستي پرداخت نشده اند، اعمال آنان باور نكردني است و گفتارشان با وضعيت روحي و زيستي شان منطبق نيست. مثلا روستاييان همچون اقتصاددانان و سياستمداران درباره اقتصاد، ماشيني كردن كشاورزي و اصول بهره كشي بحث مي كنند.»( عابديني حسن 1386؛ 532) در اجتماعي كه زندگي مي كنيم، هر روز با افراد زيادي در ارتباط هستيم؛ رانندگان تاكسي در مورد چه چيزي حرف مي زنند و يا لحن صدايشان چگونه است؟ مطمئنا طرز گفتگوي آنها با رانندگان كاميون متفاوت

 

  

 

 « پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »